[ SF ] JackJae : Delete

 [ SF ] JackJae : Delete

ทุกๆคนเคยแอบชอบใครสักคนกันไหมครับ อ่า...จะว่ายังไงดี คือผมเคยเหมือนจะชอบคนๆนึง อย่าไปบอกใครนะครับ เขาเป็นรุ่นพี่น่ะ เราชอบเล่นกันเหมือนเพื่อน เราสนิทกันมาก แล้วไอ้การสนิทกันนี่แหละ มันทำให้ผมเริ่มชอบเขา... พี่เขาเป็นคนเฮฮา เกรียนๆ ชอบกวนตีนผมตลอดเลย ชอบแกล้งผมด้วย แต่ก็มีมุมดีๆกับเขาเหมือนกัน ซึ่งผมโคตรจะตกใจเลยแหละนะ แต่ผมก็ชอบนะครับที่พี่เขาเป็นแบบนี้

มีความสุขจัง

-Delete-

"ยองแจ งานห้องอ่ะ ฝากทำให้ด้วยนะ"เพื่อนของผมพูดขึ้นในขณะที่ผมกำลังเก็บของบนโต๊ะเรียนก่อนจะกลับบ้าน ไปทำอะไรน่ะหรอ ก็ทำงานให้พวกนี้น่ะสิ

"อืม เดี๋ยวเราทำเอ---"แต่ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ เพื่อนของผมก็ไปซะแล้วล่ะ

"บ้าจริง ให้มันได้แบบนี้สิ"

ผมน่ะไม่ชอบเลยที่เพื่อนของผม ไม่สิ ต้องเรียกว่าเพื่อนร่วมห้อง คอยมาขอให้ผมทำงานให้ตลอดเลย ทำไมกันนะ งานห้องไม่ใช่หรอ เราต้องช่วยกันทำสิ ทำไมผมจะต้องมานั่งทำคนเดียวด้วยล่ะ ผมก็เหนื่อยนะ ผมก็อยากได้คนช่วยเหมือนกัน ผมอยากนอนเล่นเฉยๆเหมือนคนอื่นบ้าง อยากจะไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ อยากไปดูหนังเหมือนเพื่อนคนอื่นๆบ้าง ทำไมกันนะ ทำไมกัน....

แต่บ่นไปก็เท่านั้น ถ้าไม่มีใครทำแล้วใครจะทำล่ะ ถูกไหมครับ

ผมนั่งทำงานมาเกือบจะสี่ชั่วโมง แค่ตอนทำงานนะ ไม่นับรวมเวลาที่ผมไปอาบน้ำ กินข้าว กินขนม เล่นเกม โอ๊ย เยอะเป็นบ้า ผมบิดขี้เกียจเล็กน้อยคลายความปวดเมื่อยหลังจากที่นั่งทำงานหน้าคอมมานาน ก่อนที่จะเช็คเฟซบุ๊คไปเรื่อยเปื่อย เข้าไปอ่านโพสต์ของเพื่อนคนอื่นๆบ้างตามประสาคนอยากรู้อยากเห็น

"น่าอิจฉาจัง"ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ ไม่สิ อาจจะเรียกว่าตัดพ้อมากกว่า ก็แหม ผมมันขี้อิจฉานี่ครับ แย่จังเลยเนอะที่ผมไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกเหมือนคนอื่นๆ แย่จัง แย่จริงๆ

บ่นจบผมก็เหลือบไปมองนาฬิกาที่มุมขวาล่างของหน้าจอคอมพิวเตอร์ตัวเก่งของผม

"เที่ยงคืนแล้วนี่นา ทำไมยังไม่ง่วงเลยนะ"แต่แล้วผมก็เลือกที่จะไม่สนใจมัน เพราะปกติแล้วผมเป็นคนนอนดึก ซึ่งเวลานี้มันจิ๊บๆมากสำหรับผม

เล่นๆไปซักพัก ผมเลื่อนไปเจอโพสต์ของรุ่นพี่ของผม ทำให้ผมหยุดอ่านครู่นึง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเช่นเคย

"สองปีแล้วนะแบมแบมอ่า พี่แจ็คสันรักแบมแบมนะ รักที่สุดเลย"

อูย.... เจ็บจัง

เอ๊ะ ว่าแต่วันนี้วันที่เท่าไรนะ ว่าแล้วผมก็มองนาฬิกาในจอคอมพิวเตอร์อีกรอบ

“17 SEP 2015”

ว่าแล้วก็เลื่อนหนีโพสต์ของพี่แจ็คสันไป แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นแฮะ เจอโพสต์ของเพื่อนของผมเสียได้

"รักนะครับพี่แจ็คสันของแบมแบม"

มีความสุขกันจังเลยเนอะ

ผมเหม่อไปซักพักเสียงแจ้งเตือนไลน์ แอพพลิเคชั่นยอดฮิตก็ดังขึ้น มันเหมือนเป็นสัญญาณเรียกสติของผมเลยแหละนะ

"ใครมันทักมาตอนนี้นะ ไม่หลับไม่นอนกันหรือไง"บ่นไปก็เท่านั้นแหละ สุดท้ายตัวเองก็เปิดอ่าน

ผมยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย เมื่อรู้ว่าใครเป็นคนส่งข้อความมาหา

-2nd JackBam❤-

ยองแจอ่า สุขสันต์วันเกิดนะ มีความสุขมากๆนะ ดูแลตัวเองดีๆด้วย อย่ากินเยอะล่ะ อ้วนเป็นหมูแล้วจะไม่น่ารักนะรู้ไหม

เหอะ

มีความสุขบ้าอะไรล่ะ

รู้ไหมว่าผม....

เสียใจมากนะ

ทั้งๆที่

พี่ก็มีเขาอยู่แล้ว

แล้วทำไมอยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมานะ ทำไมอยู่ๆถึงรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก ทำไมอยู่ๆก็รู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกที่หน้าอกล่ะ

แล้วทำไมอยู่ๆถึงได้....

ถึงได้มีภาพความทรงจำเมื่อสองปีก่อนฉายเข้ามาซ้ำๆนะ

"เป็นไรหมู มีอะไรก็บอกเฮียได้เลยนะจ๊ะ"

"นี่ไอ้อ้วน ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ เพื่อนใช้ให้ทำงานกลุ่มให้อีกแล้วใช่ไหม"

"ยองแจเป็นอะไรหรือเปล่า"

"โอเคไหม"

"ถ้าไม่ไหวก็โทรบอกเฮียนะ เดี๋ยวเฮียรีบมาหาเลย"

จนกระทั่งวันที่ 17 กันยายน 2013

"เฮียรู้เปล่าาาา วันนี้วันอารายยยยย"

"วันพุธไงยองแจ"

"........"

"ยองแจ พี่คบกับแบมแบมแล้วนะ"

"หูย จริงดิเฮีย เฮียโคตรโชคดีเลยอ่ะ มีความสุขมากๆนะเฮียยยยยยย เออ แล้วคบกันนานยังเฮีย"

"เพิ่งคบกัน"

"อ่า ดีจังเลยเนอะพี่"

"ขอโทษ"

"ขอโทษเรื่องอะไรพี่ ฮ่าฮ่าฮ่า"

"พี่ไปก่อนนะ นัดกับตัวเล็กไว้"

"ครับ"

ทั้งๆที่ผมกด "Delete" ความทรงจำพวกนั้นออกไปจากชีวิตของผมแล้ว

ทำไมกันนะ ทำไมกัน ทำไมผมต้องร้องไห้ด้วย ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ

ชั่งใจก่อนที่จะพิมพ์ข้อความตอบกลับเขาไป

-fuck off-

ครับพี่ ขอบคุณมากๆครับ :)

End.